این وبلاگ، اون وبلاگ

این وبلاگ خوبه ها،یعنی خیلیم خوبه خیلیم دوسش دارم. ولی یه بدی داره. نمی تونم توش هرچرت و پرتی که به ذهنم میادو بنویسم.

اون وبلاگ عملا  فرمت نوشتاری مغزم بود، مهم نبود کسی می خونه، نمی خونه، خوشش بیاد ، نیاد و اینا. برا همین راحت بود. ولیا ین بلاگ یه مقدار اجتماعی تره، با مردم بهتر برخورد می کنه و بالاخره معذورات خودشو داره.

 همه ی اینا رو گفتم که بگم الان یه حرفایی هست که بیخ گلومو چسبیده  و نمی دونم کجا بنویسمش. بگمش. قورت  ( یا غورت؟؟؟)هم داده نمی شن ایضاً. اصن هم میلم نمی کشه یه وب دیگه بسازم. نتیجتا من الان دارم خفه میشم.