شما برو به هرکی می خوای بگو که " من موقع ظرف شستن، آشپزی کردن و جمع و جور کردن، فلسفه گوش میدم" یا بهت می خنده یا به سلامت عقلت شک می کنه، بدانید و آگاه باشید من موقع حلقه بازی و پازل ساختن و ورزش صبحگاهیِ پاشو پاشو کوچولو ام فلسفه گوش میدم:]
پ.ن: اینا عقوبت اون زمانیه که می نشستی وارکرفت بازی می کردی و درس نمی خوندی.
- آخه من موقع وارکرفت هم فلسفه گوش می کردم:)
حال و روز این روزهای من ، شبیه حال و روز جمهوری اسلامیست، تا زمانی که قطع امید نکنم از کمک خارجی و تکیه نکنم به نیروی درون زا ، احوالم همین است که هست، که بیرونی ها هر کدام یک سر دارند و هزار سودا
ناراحتی ها و بی قراری هایی که می دونی منشاشون چیه که هیچ، می دونی و یا می خوای و می تونی حلش کنی یا نه
حرف من درباره ی بی قراری هاییه که نمی دونه از کجا اومدن و دارن روی ذهنت سنگینی می کنن و مثل یه ویروس که به جون کامپیوتر افتاده، اون قدر درت تکثیر میشن که از کار میوفتی. اینا رو چیکار کنم؟
ویروس کامپیوتر اگه دیگه خیلی کنه باشه و هیچ جوری پاک نشه، مجبورت می کنه کل کامپیوترتو فرمت کنی و قید حجم زیادی از اطلاعاتتو بزنی، که هر چند اعصاب خوردکنه ولی راهگشاست.ولی متأسفانه مغز ما همچین آپشنی نداره، یا حداقل من خبر ندارم که داشته باشه.
منطقی ترین کار کنترل ورودی هاست، نذاری ویروس وارد سیستم بشه، ولی کیه که ندونه همین کار به ظاهر ساده حتی برای گوشی و کامپیوتر هم سخته چه برسه به ذهن آدمیزاد.
نتیجه این میشه که ورودی ها رو باز می کنیم به سمت فیلم ها و سریال ها( تازه معتاد این یه قلم شدم) و آهنگ ها و اینستاگرام و ... و به جون می خریم خطر آلوده شدن رو.
و آلوده میشیم
ویروسی میشیم
ویروس تکثیر میشه
از کار میوفتیم
و کاسه چه کنم چه کنم در دست میگیریم
و میشیم حال فعلی من
خوش آمدید
پ.ن: جدیداً متوجه شدم چقدر جمله هام طولانی ان
پ.ن۲: بعضی اوقات که برمیگردم نوشته های خودمو می خونم میبینم چقدر مثال ها و تشبیه های فضایی دارم، شاید همینه که خیلیا بهم میگن چقدر سخت حرف میزنی ،ولی خداییش خودشون میان، دست من نیست
