قضاوت گر سردرگم
لینک به لینک، ازین وبلاگ به اون یکی می پرم، بعضی ها وبلاگ هایی ان که قبلاً می خوندم و ولشون کردم و بعضی ها هم جدیدن.
از هر کدوم یکی دو پست میخونم، عموما پسم می زنن، صدای توی ذهنم اصلا بنای راه اومدن نداره: این چقدر تلخه، همه ش داره از بدبختی و سیاهی می نویسه، اون یکی چقدر از خودش خوشش میاد، کم تعریف کن از خودت عامو، اینم یه چیزیشه، نمی دونم چی ولی به دلم نمیشینه.
البته هستن وبلاگایی که دوستشون دارم و می خونمشون و لذت میبرم، ولی این صدای قضاوت گر ذهنم منو به این سوال رسوند: کسی که وبلاگ تو رو میخونه، چه تصویری از تو پیدا می کنه؟ و اون تصویر چقدر به توی واقعی شبیهه؟
وبلاگم رو باز می کنم و شروع میکنم به خوندن پست ها،پست هام چه تصویری از من رو نمایش میدن؟
برای من فقط یه جواب وجود داشت: یه آدم سردرگم
و این جواب چقدر واقعی بود
فک میکنم انسان ها به طور ذاتی قضاوت گر هستن
پس خیلی به خودت سخت نگیر
مسلما و مطمئنا آدم بعد دیدن هر متن، تصویر و فیلمی، یک برداشتی ازش میکنه و در خیلی از موارد اونو توو ذهنش بیان میکنه و گاهی هم به زبان میاره
شاید به اشتباه، اظهار نظر کردن رو قضاوت کردن میدونیم
اگه اینطور که قضاوت کردن توو جامعه ما تعریف شده، عملا باید کر و کور و لال بود که یه وقت به کسی برنخوره که قضاوتش کردی 🤷♂️😕
سخت نگیر عامو
هر چی میخای ببین، هر چی میخای بگو، فقط اسراف نکن 😂