بی ادبان/با ادبان

هر بار با رفتاری رو به رو میشم که برام زننده و بدآینده قبل از هر نتیجه گیری اول از همه توی خودم دنبال اون رفتار یا رفتارهای مشابه می گردم که منم این طور هستم یا نه؟ منم همین طور اطرافیانم رو آزار میدم یا نه؟ و اگر خودم به نتیجه ای نرسم اطرافیانم رو مجبور به اعتراف می کنم که منم همچین عادت حال به هم زنی دارم یا نه؟ و چه جواب مثبت باشه و چه منفی( که خیلی اوقات هم متاسفانه مثبته)اون آیتم رو قرار میدم جزء  لیست سیاه رفتارم.

این کار به خودیه خود کار خوبیه ولی اگر همه ی این نکنم ها رو داشته باشی ولی جایگزین مناسبی براشون پیدا نکنی یواش یواش محو میشی. دربرابر اتفاقات پیرامونت هزارتا آپشن داری که نباید انجامشون بدی و خب حالا چیکار باید بکنی؟ نمی دونی. پس سکوت بهترین راهکاره .سکوت می کنی و سکوت می کنی و محو میشی.

راهکاری برای این مشکل ندارم.شاید علتش نداشتن الگوهای مناسبه یا نداشتن اعتماد به نفس لازمِ.

همیشه ادب از بی ادبان آموختیم یک بار هم محض رضای خدا از با ادبان!!!